คิมหันต์
อันดามันเหนือ - สิมิลัน
บอน ตาชัย ริเชริว (2)
31
มีนาคม - 1 เมษายน 2549
เกาะตาชัย
ตาชัย(ผัวยายจัน) คงยังโกรธยายจันอยู่
ทำให้แกมีน้ำโหรุนแรงอยู่ตลอดเวลา
ส่งผลให้กระแสน้ำยังคงแรงและไหลอยู่เหมือนเดิม
นักดำน้ำมือใหม่ๆ
มักถอดใจเพราะต้องตีฟินสู้กระแสน้ำตลอด
และกระแสน้ำก็เปลี่ยนทิศอยู่ตลอดเวลา
แต่ที่นี่ก็เป็นแหล่งที่เรามักพบปลาปลากลางน้ำแปลกๆ
และปลาใหญ่อย่างฉลามวาฬ
แต่คราวนี้จุดหมายของผมไม่ใช่ปลาใหญ่
แต่เป็นเจ้าปลาตัวไม่ใหญ่ไม่เล็กหน้าตาประหลาดที่ชื่อว่า
"ปลากบ"
พอลงน้ำได้ ผมก็มุดลงไปหาปลากบตรงแถวๆ
ที่เดิมที่ผมเคยเจอ
(ซึ่งจากการคุยกับเพื่อนนักดำน้ำของผม ได้ความว่า มี
แต่ตัวเท่านิ้วก้อยเอง)
ระหว่างสอดส่ายสายตาหาเหยื่อ
เอ้ย หาปลากบ หาไป หามา
ผมก็รู้สึกว่ากำลังถูกจ้องมองอยู่ เอ๊ะ
หรือว่าจะมีนักดำน้ำสาวมาแอบปิ๊งผม ที่ไหนได้เจ้า Leopard Blenny
นะเอง สงสัยจะไม่เคยเห็นพี่วิลลี่
จ้องเอาๆ ซะขนาดนั้น
เกาะบอน
จากตาชัย
เรามุ่งหน้าไปที่เกาะบอน
และที่นี่เองผมก็ได้พบกับประสบการณ์ใหม่
เป็นครั้งแรกในชีวิตของผมที่เห็นแมนต้ากระโจนขึ้นเหนือผิวน้ำ
ผมเคยอ่านในหนังสือเค้าว่ากันว่าแมนต้าเรย์คลอดลูกตอนกำลังกระโจนขึ้นผิวน้ำ
ถ้าเป็นอย่างนั้นผมคงโชคดียิ่งกว่าถูกหวยแจ๊คพ็อต
น่าเสียดายที่คว้ากล้องขึ้นมาเก็บภาพไม่ทัน
มองจากเรือยังเห็นเงารางๆ ของมันยังอยู่เรี่ยผิวน้ำ
ชาวคณะทั้งไทยและเทศรีบแต่งตัวและโดดลงน้ำในทันทีเหมือนนัดกันไว้
ส่วนเจ้าแมนต้าเรย์พริ้วปีกร่อน เหมือนจงใจ จะท่าไหน
มุมไหน .... จัดให้ มันเล่นกับเราร่วมชั่วโมง
ก่อนบินจากไป
ขากลับจากเกาะบอน แสงอาทิตย์ยอแสง ฟ้ายามเย็นวันนั้น
สวยจับใจจริงๆ กัปตันเดินมาสะกิด
ว่ามีโลมาฝูงใหญ่อยู่หน้าเรือ
จากนั้นทั้งไทยและเทศก็ไปยืนอออยู่บริเวณหัวเรืออย่างไม่ได้นัดหมาย
โลมานับร้อยตัวกระโจนบ้างว่ายแข่งกับเรือบ้าง
น่าประทับใจมากครับ
ก่อนกลับ ที่เรือนกล้วยไม้ ... East of Eden
ก่อนโบกมือลาหมู่เกาะสิมิลัน อันดามันเหนือ เราเก็บไดฟ์ไซท์ที่เหลือ
นั่นก็คือ เรือนกล้วยไม้
ที่แม้จะได้รับผลกระทบจากสึนามิแต่ก็ยังคงงดงามสมชื่อ
East of Eden ครับ
เจ้าผีเสื้อคอขาวที่ตามปกติเรามักเห็นอยู่เดี่ยวๆ
หรือหากินเป็นคู่ คราวนี้มารวมฝูงกันเกือบยี่สิบตัว
ขณะที่ผมกำลังกดชัตเตอร์เพื่อเก็บภาพปลาผีเสื้อคอขาวฝูงนี้
ปลาผีเสื้อหยาดน้ำตาอันดามัน (Teardrop Butterflyfish)
ก็ว่ายโฉบขึ้นมาจากด้านล่างพอดี
แต่เจ้าปลาน้อยคงจะตื่นคน เลยว่ายน้ำหนีไปอย่างรวดเร็ว
ปลาผีเสื้อพันธุ์นี้ค่อนข้างหายากครับ นานๆ จะเจอซะที
เสียดายที่ไม่ได้รูปคู่ใกล้ๆ มาฝากกัน
ตลอดทริปนี้ผมพยายามหาปลากบ
หาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอจนเกือบจะถอดใจแล้ว
แต่แล้วในที่สุดการค้นหาของผมก็เป็นผล
ปลากบสีส้มตัวเท่าลูกกระต่ายนอนตาแป๋วแอบหมอบอยู่ข้างกอปะการัง
นี่ไงครับโฉมหน้าเจ้าปลากบตัวเดียวที่ผมเจอในฤดูกาลนี้
-->
หลังจากเก็บรูปเจ้าปลากบมาเป็นหลักฐานแล้ว
ผมก็เจอกับปลากัดทะเล พอเห็นหน้าผม
มันก็ว่ายหนีเข้าซอกหินไปอย่างรวดเร็ว
ก่อนขึ้นสู่ผิวน้ำผมแวะไปเยี่ยมเพื่อนเก่าอีกตัว
ที่อาศัยอยู่ใต้ปะการังโต๊ะที่เป็นเสมือนแลนด์มาร์คของที่นี่
พอจะนึกออกกันไหมครับ
ก็
"เจ้าปลาไหลมอเรย์ยักษ์" ไงครับ มันยังคงอ้าปากพะงาบๆ
(รอกินนักดำน้ำที่หลุดไป อิอิ)
เรียกว่าใครลงที่เรือนกล้วยไม้แล้วไม่ได้มาทักพี่ยักษ์ก็เหมือนมาไม่ถึงยังไงยังงั้นเลย
บันทึกหลังไมล์
สิ่งที่
แปลกตาสำหรับทริปปีนี้ของท้องทะเลสิมิลันก็คือ "เหา"
ทั้งหลายเยอะมาก ไม่ว่าจะเป็นเหาเต่า เหาปลาไหลมอเรย์
เหาปลาชนิดต่างๆ เจ้าเหาเหล่านี้
มีชื่อเรียกอีกอย่างนึงว่า Shacker
ดูอย่างตัวนี้ซิครับ คงหาอะไรเกาะไม่ได้
ก็เลยมาเกาะแท็งค์ของนักดำน้ำซะเลย
นอกจากนี้แล้ว เต่ายังเยอะครับ ทั้งทริป ผมเจอนับได้
6-7 ตัว
ว่างๆ จะเอาเรื่องและรูป มาเล่าสู่กันฟังใหม่นะครับ
<< ย้อนกลับ |